Zondag 13 maart 2011
Lieve familie, en dierbare vrienden,
Wij willen ons verslag graag beginnen met een voor ons zeer verheugende mededeling, want onze kleinzoon Jeffrey, die dan 16 jaar is, komt in juli naar Suriname om 2 weken hier met de zendelingen mee te gaan en te ervaren hoe het is om zendingswerk te doen in een ander land met een totaal ander klimaat en een andere cultuur.
En hij blijft 3 weken dus mogen ook wij een week met hem optrekken en kan hij zien hoe zijn Opa en Oma zendingswerk doen. Wij kijken er verlangend naar uit en waren zeer gelukkig toen we hoorden dat alles voor de reis was geregeld.
We hebben met President Gamiette, onze Zendingspresident, gesproken om hem te vertellen dat het nu zeker is dat Jeffrey gaat komen, hij glimlachte en zei we gaan er voor zorgen dat het voor hem een bijzondere tijd wordt.
Vorige keer openden wij met de mededeling dat we zo blij waren dat Elder Roepers hier in Suriname is, maar helaas bij de laatste overplaatsing moesten wij hem en Elder Scott op het vliegtuig zetten naar Trinidad vanwaar hij later in de week door zou reizen naar Guyana waar zij deze beide Elders heel hard nodig hebben, wat wij best wel een beetje moeilijk vonden omdat hij het laatste stukje Nederland was wat we nog bij ons hadden. Gelukkig hebben we nu een nieuwe maar ook geweldige zoneleider terug gekregen Elder Norton.
Nu zullen wij enkele ervaringen met jullie delen sinds onze laatste blog.
Op 6 februari hadden wij de Jovo’s nogmaals bij ons thuis en nu waren het er duidelijk meer dan de 1e keer.
Het enthousiasme neemt zienderogen toe. Er was via het internet ook nog een kort contact met Kimberley die wat vragen beantwoordde die de Jovo’s haar stelden. Die dag werd besloten om de volgende bijeenkomsten op wekelijkse basis in de kerk te Wanica te houden voor het Jovo Centrum Zuid. De bedoeling is dat na ongeveer 2 maanden het Jovo Centrum Noord eveneens van start zal gaan. Geweldig, we zijn hier heel erg blij mee daar wij zien dat het voor minder actieve Jovo’s een lagere drempel is om via het centrum terug te keren naar de kerk.
Voor het eerst hebben wij nu ook mogen meemaken wat er met de zogeheten korte regentijd wordt bedoeld. Wij hebben nog nooit zoveel water in zo’n korte tijd uit de hemel zien komen, binnen onafzienbare tijd stonden de straten en veel winkels blank.
Er waren houten huizen op lage plaatsen die midden in het water stonden en waar men door het water moest waden om op droge plaatsen te komen.
Het was soms best wel gevaarlijk maar gelukkig hadden wij onze nieuwe truck gekregen en bracht deze ons absoluut veilig naar waar wij moesten gaan.
Intussen hebben wij via de zendelingen een gezin leren kennen die een kippenfarm hebben en de Elders vragen ons dan mee voor bepaalde lessen, wat wij heel bijzonder vinden.
De moeder van het gezin heeft vorig jaar haar man verloren. En samen met haar zus drijft zij nu de kippenfarm. De zussen volgen de lessen apart van elkaar, Sandy zorgt meestal dagelijks voor het rapen van de eieren en als dienstbetoonproject heeft Ina intussen 2 maal met haar de eieren geraapt. Dat is trouwens een hele belevenis want de kippen zijn niet altijd blij als je de eieren onder hen vandaan haalt, ze kunnen soms behoorlijk pikken en worden dan door Ina en Sandy met een resoluut gebaar hun hok uit gewerkt.
Peter maakt intussen foto’s veilig van buitenaf door het gaas want hij houdt niet zo van pikkende kippen en helemaal niet als er zoveel om hem heen lopen.
Het is een fijn contact want tijdens deze werkzaamheden (dienstbetoon) worden de vriendschapsbanden gesmeed.
Sandy heeft ook een leuke hond, zodra Peter in de buurt is begint hij agressief en gretig te happen wat Peter minder leuk vindt, en vervolgens hebben de dames de hond aan de ketting gelegd, maar als Ina bij de hond komt dan kwispelt hij met zijn staart en geeft kopjes omdat hij weet dat Ina altijd een lekker hondenbrokje voor hem heeft. Peter houdt er niet van om überhaupt een hondenbrokje in zijn hand te hebben laat staan de hond er één te geven.
Zeer binnenkort zal Sandy worden gedoopt.
Daar wij druk bezig zijn met het organiseren van het 1e Jonge Volwassenen Centrum zijn wij tevens ook op zoek naar geschikte plaatsen waar wij met de Jovo’s naar toe kunnen gedurende een weekend of mid-week. Eén van de plaatsen die geschikt zijn voor de Jovo activiteiten is o.a. het Indianen dorp Matta. Samen met Zr. Egenia, die daar is geboren en wier familie al vele jaren in het dorp woont, zijn wij naar haar dorp gegaan om kennis te maken met haar familie. Daar hebben wij afspraken gemaakt met haar zus Eva die cassave brood bakt volgens een al oud gebruik. Het is de bedoeling dat de Jovo’s dat straks van haar zullen leren en wel vanaf het moment van hout sprokkelen, cassave raspen, zeven, en als bloem op een metalen plaat in een vorm leggen.
Het cassave brood wat wij van haar zus hebben meegekregen was werkelijk heerlijk en hebben dan ook gelijk voor alle zendelingen deze broden bestelt en het smaakt naar meer.
Een ander familielid zal hen leren een dak te maken van bladeren.
En samen met Peter zullen de palen door middel van sjorringen aan elkaar worden bevestigd zodat een dergelijke hut voor ongeveer 15 jaar kan worden gebruikt. Dit soort zelfredzaamheids activiteiten zullen een onderdeel vormen van meerdere activiteiten die de Jovo’s tijdens een kort kampje zullen leren. Het belangrijkste is natuurlijk de sociale contacten die zij onder elkaar kunnen hebben.
Wij zijn ook nog volop bezig met het geven van gezinsavonden bij minder actieve gezinnen en bij andere leden van de kerk die geen gezinsavonden houden.
In Nickerie hoorden wij dat de gezinnen nu om de beurt de gezinsavonden verzorgen waardoor ons doel is bereikt dat de gezinnen zelf hun gezinsavonden gaan houden en dat is een goed gevoel.
Ook zijn wij opnieuw bij de familie Kabenda (ruim 20 personen), wederom rond het kampvuur, weer bij elkaar gekomen waar Ina het verhaal vertelde van de Barmhartige Samaritaan en de kinderen genoten van het spelen van deze gelijkenis. Het was wederom weer een hele leerzame en gezellige avond.
We hadden dit keer ook een spel met een speelgoedbom die tikte en tussen 5 en 65 seconden zogenaamd ontplofte en degene die hem dan net in de handen had was af.
Het gaf grote hilariteit want iemand die niet zo snel een antwoord kon geven voelde het tikken van de bom en gaf zenuwachtig de bom alvast door terwijl het antwoord nog gegeven moest worden. Kortom met de kinderen hebben wij een ontzettende leuke band en als wij in Uitkijk de kerk bezoeken komen ze allemaal naar buiten om ons een hand te geven en komen bij ons zitten in de kapel. Vandaag vroegen 2 meisjes Kabenda waar we woonden en of het mogelijk was om gezellig bij ons te komen!!! Ze hebben de leeftijd van Jennifer en zijn net zulke gezellige kinderen, die precies weten wat ze willen.
We zijn vrijdagnacht 5 maart naar Trinidad-Tobago vertrokken voor een zendingsechtparen conferentie. We werden zeer enthousiast door enkele echtparen begroet en voorzien van een heerlijk Amerikaans ontbijt waarna wij naar bed konden om tot in de middag te slapen. Gedurende de dag kwamen nog enkele echtparen aan en hadden we in de avond een gezellig samenzijn.
De volgende ochtend zondagnacht stonden wij al weer om 4 uur op het vliegveld om door te vliegen naar het eiland St. Lucia.
Daar aangekomen gingen we meteen naar de kerk en onze koffers werden in het hotel afgeleverd. We hadden een fijne getuigenisvergadering en daarna het 1e deel van de conferentie, tussen 13.00 en 16.00 uur waarna wij een gezamenlijke lunch nuttigden.
Het hotel was werkelijk goed verzorgd en de 2 dagen die we daar zouden doorbrengen zijn voor ons heel leerzaam en ontspannend geweest.
Een paar dagen voor de conferentie ontvingen wij een verzoek van de Zendingspresident om tijdens de conferentie op maandag een presentatie te verzorgen over het organiseren van een Out Reach Centre en dat moest natuurlijk wel in het Engels. Dat ging ons gelukkig bijzonder goed af en de reacties waren zeer positief. Verschillende echtparen wilden nu in hun gebied ook een Out Reach Centre starten. Afgesproken werd dat men eerst zal kijken hoe het in Suriname van de grond komt en als dat gaat zoals wij verwachten zal men dit in de gehele West Indies Mission gaan organiseren. Door de enthousiaste ontvangst van dit programma en de ervaringen die wij inmiddels in Suriname met de Jonge Volwassenen hebben opgedaan zijn wij ons meer dan ooit bewust dat onze Ringpresident geïnspireerd werd toen hij ons vertelde in 2008 dat hij voorlopig onze zendingspapieren in de kluis deed en ons riep als zendingsechtpaar om het Jonge Volwassenen Centrum in de Ring den Haag te organiseren. Naar nu blijkt voelen wij dat de Heer een plan had om ons eerst voor te bereiden op een nieuwe ontwikkeling in Suriname daar de Jonge Volwassenen een cultuuromslag teweeg kunnen brengen dankzij het Out Reach programma waar hier grote behoefte aan is.
In verband met het organiseren van het Jonge Volwassenen Centrum zijn er inmiddels al heel wat gesprekken geweest met de Leiders van het District en de Gemeentes en de Jonge Volwassenen.
Gisteren 12 maart zijn wij voor het eerst gestart in de kerk van Wanica voor het Jovo Centrum Zuid. Het was een geweldig succes, er was afwisselend spel, een heerlijke maaltijd, een geweldige Instituut les over het boek Voorbereiding op een eeuwig huwelijk en er werden leuke contacten met elkaar gelegd.
Ook het Out Reach echtpaar dat die dag was geroepen maar nog niet officieel bekend, was op deze avond aanwezig en hebben werkelijk genoten van de enthousiaste reacties van de jongeren. Zij hebben er veel zin in en zullen door ons 6 weken begeleid worden.
Wij willen graag iedereen bedanken die zo spontaan en liefdevol op onze blog reageren, het houdt ons dicht bij elkaar en helpt ons met nog meer vreugde onze zending te vervullen.
Wij danken onze Hemelse Vader voor deze kans om hier te mogen dienen in de West Indies Mission. Toen wij tijdens de couple conferentie met al deze zendingsechtparen samen waren voelden wij een hele speciale band met elkaar, we voelden allen zoveel vreugde in het dienen van de Heer, dit zouden wij in ons leven niet hebben willen missen.
Een vraag van de Zendings President was of wij nog andere echtparen wisten die een zending zouden willen vervullen. Mocht u een gevoel hebben om aan deze oproep nu of in de nabije toekomst te willen voldoen adviseren wij u contact op te nemen met uw Bisschop.
Allemaal maar weer tot de volgende keer, er is altijd meer te vertellen.
Wij groeten jullie vanuit Suriname en veel sterkte voor de gezinnen waar ziekte is.
Wij houden van jullie allemaal en tot horens.
Met liefdevolle groet.
En voor onze kinderen en super lieve kleinkinderen een hele dikke knuffel.
Peter en Ina / opa en oma
