10e Verslag Zending Suriname 7 maart 2012

Lieve kinderen en kleinkinderen, familie, vrienden en broeders en zusters,

We realiseren ons dat de tijd vliegt en we hebben nog zoveel te doen.

We beseffen tevens dat we ook nooit klaar zullen zijn, daarom zullen we hard doorwerken en hier helaas op 25 april vertrekken en dan is onze zending waar we 41 jaar geleden zo naar hebben uitgekeken alweer voorbij. Natuurlijk is er vreugde over het weerzien met onze kinderen en kleinkinderen en ook al onze vrienden en broeders en zusters. De gevoelens die we hadden toen wij vertrokken nemen we ook weer mee terug. Het is het bekende mix gevoel. Afscheid nemen doet altijd pijn want we laten hier vele vrienden,  jongeren en ouderen, achter die ons zo dierbaar zijn geworden. We zullen dan ook beslist voor 1 á 2 maanden terugkeren in het komende jaar tenzij de Heer anders wil.

Als we kijken in deze tijd van het jaar naar de natuur dan is het soms zo onwerkelijk dat we geen sneeuw zien en als het veel regent dan kijken we vanuit onze aircoauto door het raam en krijgen een beetje het wintergevoel, maar nee hoor als we dan naar buiten gaan valt de warmte over ons heen. Maar het mooie in dit land is dat het hier altijd groen is, dat sommige manjabomen het hele jaar door vruchten geven en dat er altijd mooie bomen en bloemen om je heen zijn. In onze tuin staat een manjaboom die nu voor het eerst vrucht gaat geven, de bloesem zit in de boom maar wij zullen er niet meer van kunnen genieten, dat vinden we heel jammer, maar het is niet anders. Ook hebben we een lemonboompje, daar hebben we wel vruchten van kunnen nemen,  zuur maar wel lekker in het drinken en dat is zo leuk om dat uit je eigen tuintje te halen.

Graag willen we een kort verslag doen over de afgelopen maanden. Wij hebben jullie voor kerst een verslag gezonden en zullen vanaf daar enkele impressies aan jullie geven.

Tijdens en voor de kerstdagen mochten wij op diverse plaatsen de geboorte van onze Heiland gedenken,  er is grote vreugde en dankbaarheid in onze harten dat wij mochten  getuigen van de komst van onze Heiland Jezus Christus die naar deze wereld kwam om voor ons het Verzoeningswerk te doen zodat we eens bij onze hemelse Vader mogen terugkeren. We hebben dat o.a. mogen delen met de gemeente Uitkijk, maar ook zijn wij naar een kindertehuis gegaan waar kinderen met Hiv besmet zijn door de ouders die hen hebben achtergelaten in ziekenhuizen omdat zijn niet meer voor hun kinderen kunnen zorgen. Samen met de Elders hebben wij hen een kerstprogramma aangeboden en de geboorte van onze Heiland met hen gevierd.

De kinderen waren heel erg enthousiast en lieten hun vreugde over ons samenzijn heel duidelijk merken en wij voelden ons heel erg bevoorrecht om dit met hen te mogen delen.

De Elders spraken met sommige oudere kinderen die zich bewust waren van het feit dat hun toekomst erg onzeker  is, maar desondanks kwam er een glimlach op hun gezicht over de vreugdevolle momenten die zij ervaren.

Daarna gingen de Elders met ons mee en hebben wij met elkaar een hele opbouwende en gezellige tijd in ons huis doorgebracht rond de kerstboom.

Ze voelden zich echt even thuis en vonden ons een goede vervanging voor hun eigen ouders zo bleek uit de mails die wij van ouders ontvingen. En wij hadden het gevoel dat we onze eigen kinderen bij ons hadden die we even lekker konden verwennen.

Op 2^e kerstdag hebben wij samen met de Jovo’s van Wanica diverse minder act. jovo’s en oudere leden  toegezongen waarbij er hier en daar wat traantjes rolden. Het  werd heel fijn ontvangen.  Er waren heerlijke koekjes gebakken en verpakt en uitgedeeld.

Aan het eind van de maand mochten  we nog 2 doopdiensten bezoeken. Het is altijd heel bijzonder om nieuwe leden te begroeten en aanwezig te zijn op hun doopdienst, temeer dat het je altijd aan je eigen doop doet herinneren.

Op oudejaarsavond om 8 uur  werd er vanuit Nederland via skype contact opgenomen. En ja hoor daar waren de Muntinga’s en  enkele familieleden om Ina te feliciteren en Rachel zei, weet je mam het is hier net 12 uur geweest en volgens ons ben je al jarig dus werd er gezongen, alle Elders waren hier ook en zij zongen uit volle borst mee het was heel erg leuk.

We zijn werkelijk heel erg dankbaar met alle technologie tegenwoordig, soms is het heerlijk om even met elkaar te kunnen spreken en elkaar te kunnen zien.

We hebben wel heel veel respect voor die jonge Elders die 2 jaar van huis zijn en alleen met Kerst en Moederdag met hun familie kunnen spreken. We hebben ook gezien waarom het beter is om niet steeds met thuis bezig te zijn, want het houdt hen af om zich volledig te concentreren op hun zending.

Ook als ze ziek zijn is het beter dat ze hun ouders die zovele mijlen ver weg zijn het pas vertellen als ze weer beter zijn. Wij hebben verschillende voorbeelden van hele bezorgde ouders die dan gaan mailen. Bijvoorbeeld: hoe is het met mijn zoon, let u alstublieft heel goed op hem?

Op woensdag 4 januari ontvingen wij van onze Districtpresident Pres. Linger een verzoek of wij in staat waren om voor vrijdag 6 januari een speciale dienst te organiseren voor de motor en verkeerspolitie van Paramaribo. Dit verzoek kwam van de korpsleiding naar aanleiding van diverse ongelukken bij de motorpolitie waarbij in één geval de agent om het leven was gekomen en in andere gevallen waren agenten  in het ziekenhuis opgenomen. Dit verzoek werd gedaan omdat de leiding het gevoel had dat het korps een zegen nodig had van de Heer. We hebben deze avond met liefde verzorgd, er werden toespraken gegeven die hen moesten motiveren om hun werk op straat met liefde en veel geduld uit te oefenen. Het koor van Wanica heeft ons daarbij ondersteund onder begeleiding van Yves Verweij aan het door ons meegebrachte orgel. Het was een heel inspirerende avond. Als wij nu de agenten tegenkomen gaat de hand omhoog als teken van herkenning, zelfs als men het verkeer aan het regelen is maken ze een afzwaaier om ons te groeten.

In de 2^e en 3^e week van januari zijn wij weer naar Frans Guyana geweest met onze toeristen we hebben er deze maand 5 die geen MKV hebben,  ofwel een lang verblijf in Suriname. Met de Elders Job en Hulme ging alles goed, maar de 2^e reis met de Elders Fernandes, Fuenzalida en Tullis, gaf problemen. Elder Fernandes uit België, die vanuit Brits Guyana naar Suriname was gekomen had een verlopen visum. De douanebeambte in Suriname zei dat het geen probleem was om in Frans Guyana een nieuw visum te ontvangen. Eenmaal aan de overkant moesten wij echter met een taxiboot enkele kilometers verder weer aan land om het Surinaams consulaat te bezoeken. Helaas was het kantoor gesloten en moesten we enkele uren wachten tot het weer geopend zou zijn. 

Toen we eindelijk om 2 uur naar binnen konden bleek het eigenlijk niet mogelijk te zijn om daar een visum te ontvangen in één dag. Maar gezien de situatie hebben ze ons geholpen en konden wij nog net op tijd met de taxi naar een bank, die nog geopend was, omdat bij het consulaat de pinautomaat niet functioneerde. We kwamen een paar minuten  voor sluitingstijd terug bij het Consulaat om de visum in ontvangst te nemen. We kregen de indruk dat de Elders zeer teleurgesteld waren dat alles net lukte want zij verheugden zich al over een nachtje in het Krasnapolsky hotel, maar wij waren blij dat we later die dag weer veilig in ons eigen bed konden slapen.

De gezinnen die de kerk onderzoeken en die wij met de Elders  bezoeken geven ons nog steeds veel vreugde en de gezinsavonden  zijn daarbij een goede ondersteuning alhoewel de mannen hier in Suriname niet zo trouwlustig zijn en dat een moeilijke factor is in het zendingswerk om gedoopt te kunnen worden daar een wettig huwelijk in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen nu eenmaal een voorwaarde is om te kunnen worden gedoopt.

We hebben onze gezinsavondprogramma’s op de computer gezet en het lijkt ons fijn om samen met de Zendelingen deze in Nederland te kunnen gebruiken bij het bezoeken van onderzoekers, nieuwe leden en minder actieve leden.

Op 21 januari zijn Ina’s zus Heleen en haar man Koos aangekomen in Suriname, wij hadden helaas niet zoveel tijd om met hen samen op te trekken maar Heleen was hier nog vrij goed bekend na een jaar vrijwillig gewerkt te hebben als verpleegster.

Gelukkig konden we toch een paar keer samen uit eten gaan en hebben we op onze vrije dag een tochtje naar het stuwmeer en Berg en Dal gemaakt. Het grappige was dat de overbuurvrouw van Rachel en Paul vlak achter ons zat in het restaurant en hebben we foto’s gemaakt met de melding, wat is de wereld toch klein.

Het blijft in de zending een komen en gaan van de Elders die of naar huis gaan of worden overgeplaatst naar een ander gebied. Dat is soms best wel moeilijk.

Opnieuw hadden wij een  Couple Conferentie op 7 en 8 februari maar nu in Trinidad in het Zendingshuis waar de President met zijn gezin woont. Het was wederom een hele leerzame periode en zo bijzonder om alle andere echtparen weer te ontmoeten en met de nieuwe echtparen (de groentjes, nou ja groentjes!!!) kennis te maken.

Op 11 februari hadden wij een Valentijnsbal met de Jovo’s van Suriname er was een bevriende professionele fotograaf die een kleine studio had ingericht zodat men tijdens het dansen leuke foto’s konden laten maken die later allemaal op facebook zijn gezet om te zien wie de meeste likes zou hebben. Ook werd er een koning en koningin  van het bal uitgeroepen. Elder Jansen en Broeder Ritfeld (van het echtpaar Centrum Zuid) hebben de feestelijke drankjes verzorgd. De hapjes zijn door diverse mensen aangedragen en maakten het geheel tot een groot feest.

De jovo’s hebben een leuk vooruitzicht om op 20-22 april de YSA Conference in Guyana bij te wonen. Thans zijn we druk bezig met de inschrijvingen van de jovo’s . Ze zijn druk bezig om de transportkosten met fundraising bij elkaar te verdienen. Onze auto wordt wekelijks door hen van binnen en van buiten gewassen en is dan ook spik en span. We genieten daar de gehele week van. Ina bakt zich een slag in de rondte en verkoopt kokos en boterkoeken aan de lopende band ten bate van de jovo’s. In Uitkijk verkopen de jovo’s kip van de barbecue en patat friet met mayonaise aan de mensen in de buurt. Niet alleen aan anderen maar ook zelf eten zij er flink van!!!

Ook hebben wij verslag ontvangen van Guyana en het eiland St. Vincent, de opkomst in de Jovo Centra geven aan dat de jonge volwassenen de mogelijkheid in zich hebben om andere Jovo’s te bereiken. Hen in hun vreugde over dit bijzondere evangelie te laten delen. Het programma voor deze leeftijdsgroep is een zeer geïnspireerd programma.

Inmiddels zijn er 12 Jovo’s in Suriname die zich voorbereiden om dit jaar op zending te gaan. Is dat niet het doel en zegen van deze Centra?

We hebben nog een klein ongelukje te melden van een te snelle bromfiets die in de regen met een aardige vaart op de achterbumper van de auto reed. Peter was alleen en vroeg aan de op de grond liggende man of hij zich bezeerd had. Hij murmelde dat valt wel mee waarop Peter hem aanbood om voor in de auto te komen zitten terwijl hij de politie zou bellen, maar dat wilde hij niet. Tijdens het bellen met de politie verdween de bromfietsberijder zo snel mogelijk en liet Peter beduusd achter met een flink ingedeukte bumper . Waarschijnlijk was de bromfietser niet verzekerd en is daarom weggevlucht.

Zoals jullie zien gebeurd er van alles tijdens onze zending maar dat maakt het tot een leerzame uitdaging. Wij zijn nog steeds zo dankbaar voor deze tijd waarin wij een zending voor de Heer en Zijn kinderen mogen doen. Ook nu wensen wij jullie veel liefde, en vreugde in de dingen die jullie dagelijks doen.

Elder en  Zuster Jansen