Daar zijn we dan eindelijk weer. Tweemaal lief is omdat we een blog overgeslagen hebben daar Elder Jansen zo nodig naar Nederland moest voor een galblaas operatie.
We zijn naar Nederland vertrokken op 4 april en hebben daar voordat de operatie plaatsvond ook nog met de zendelingen kunnen samenwerken.
Nadat de galblaas op 18 april is verwijderd zijn we op advies van de arts op 11 mei weer teruggekeerd naar ons zendingsgebied in Suriname.
Ondanks dat we het in Nederland erg goed gehad hebben en 5000 km in Paul zijn nieuwe auto, waar nog niet mee was gereden, hebben afgelegd, waren we echt heel erg gelukkig dat we onze zending weer konden voortzetten.
Toen we op Zanderije aankwamen en de zoneleiders ons verwelkomden hoorden we een zucht van verlichting, eindelijk zijn jullie weer thuis. We hebben jullie heel erg gemist. Een betere thuiskomst konden we ons niet wensen.
De volgende dag toen we bij hen thuis kwamen om alle financiële paperassen weer in ontvangst te nemen werden we verrast met een leuk ingepakt cadeautje.
We hadden met elkaar een “veertig dagen vasten” programma afgesproken en de zoneleiders hadden van alle Elders, inclusief onszelf, op een slimme manier de maat van onze ringvingers ontfutseld.
Het idee was om alle zendelingen een ring te geven met inscriptie als blijvende herinnering aan deze zendingsactie in Suriname.
Wij wisten van deze actie maar niet dat de zendelingen ook ons daar mee wilden verrassen, aan de buitenzijde van de ring staat : “Trust in the Lord with all your heart” Proverbs 3:5 en aan de binnenzijde staat Sranan Ma en Sranan Pa. Alle ouders hebben dit bij elkaar gebracht en ook een brief voor hun zonen gestuurd, toen ze ons dit gaven keken ze met grote spanning naar onze reactie, uiteraard Zr. Jansen mocht ze niet knuffelen maar wilde dat wel, en aan onze reactie zagen ze dat we er heel erg dankbaar voor waren.
We waren amper 1 week in Suriname of de pijnaanvallen kwamen in volle hevigheid weer opzetten en heeft ons tot twee weken geleden behoorlijk parten gespeeld. Na allerlei verdere onderzoeken kwam onze huisarts op het volgende lumineuze idee, het zal toch geen parasiet zijn? Zijn advies was laten we een kuur nemen en baat het niet dan schaadt het niet. Na twee dagen begonnen de vreemde darmpijnen te verdwijnen en sindsdien geen enkele pijn meer gehad en weer meer energie gekregen.
Op 13 mei 2011 hadden wij de opening van het tweede Jovo Centrum in Paramaribo, we hebben nu dus in Noord en in Zuid een Centrum met in totaal een gemiddelde opkomst van 42 jovo’s. De beide Centra gaan nu meer samenwerken als het gaat om b.v. High light activiteiten. Op 30 juli zal de eerste activiteit plaatsvinden. Het gaat om een sportclinic overdag in de sportaccommodatie van het Politie Opleidings Centrum in Paramaribo en een daar aan verbonden dansavond. Doel van deze ondersteunende zendingsactiviteit is schoolvrienden, onderzoekers en minder actieve jovo’s tot elkaar te brengen. De zendelingen zullen op fysieke en geestelijke wijze hier bij betrokken zijn. In onze volgende blog zullen wij jullie verslag uitbrengen over hoe deze dag verlopen is.
Tegelijkertijd willen wij een woord van dank uitbrengen aan al diegenen die ons tot op heden zowel financieel als in natura hebben geholpen om de Centra te voorzien van de benodigde sport en spel materialen, de Centra zijn daar bijzonder dankbaar voor.
Intussen zijn de Centra druk bezocht door de diverse leiders van de West Indies Mission die zo enthousiast waren dat het nu door de gehele West Indies Mission als een lopend vuurtje rondgaat. Graag willen wij hierover een leuke ervaring delen. Afgelopen vrijdag was onze Zendingspresident Claude Gamiette met ons in vergadering in het kerkgebouw waar het Jovo Centrum Noord in gevestigd is. Na de les hadden ze als activiteit Karaoke en daar klonk tijdens het zingen van “We are the world” zoveel enthousiasme uit de ongeveer 20 aanwezige jovo kelen dat het voor de President onmogelijk was om stil te blijven zitten, hij glimlachte breed en zei “Ik wil daar graag even bij zijn” en met het foto/filmtoestel in de hand danste hij tussen de jovo’s door en liet zijn vreugde over dit Centrum duidelijk blijken. Je kon zien dat hij zelf ook kinderen heeft die bijna de jovo leeftijd hebben.
Vandaag kregen wij het verzoek via zijn raadgever President Ricks om naar George Town in Gyana te gaan en daar aan de lokale leiders het Out Reach programma te presenteren. Deze opdracht gaan wij in augustus vervullen. Dit vinden wij zo leuk en wij genieten er zo van, het is zo prettig om met jonge mensen om te gaan en hen iets aan te bieden waardoor zij betere toekomstige leiders kunnen worden.
Zoals jullie begrijpen gaan onze zendingsactiviteiten zoals Gezinsavonden, met de zendelingen naar onderzoekers toe etc. gewoon door en ook onze zorg voor de Elders. Zoals de fourth of July hebben we uitbundig met hen gevierd met alle benodigde voedsel en drinken wat daar bij hoort.
Het gebied in Nickerie is weer geopend voor Zendelingen, we kijken naarstig uit naar een Nederlandssprekend Echtpaar dat bereidt is voor 6 maanden in Nickerie samen te werken met de Elders.
Op zaterdag 30 juli zal daar de eerste doopdienst weer plaatsvinden en hiervoor zal men het plaatselijke zwembad afhuren!!
In de kerk van Koewarasan is het naastgelegen pand bij de kerk getrokken zodat de ruimte nu verdubbeld is. We zijn blij met de groei en voor de mensen dat er meer vergaderruimte is gekomen. We zien dat deze vooruitgang vreugde geeft onder de leden.
Wat wij ons in Nederland niet altijd realiseren is de luxe dat wij een eigen Ringpatriarch hebben. Hier in Suriname waar de kerk 20 jaar geleden is georganiseerd wachten al die tijd al mensen op een patriarchale zegen die in het Nederlands kan worden uitgesproken. In de tweede helft van mei 2011 heeft President Packer een brief gestuurd waarin de toestemming werd verleend aan Patriarch Han Hogervorst om voor een paar weken in Suriname Patriarchale zegens te verlenen.
Voor onze familie en vrienden die geen lid van de kerk zijn willen we even uitleggen wat een patriarchale zegen is. Een patriarchale zegen bevat de raad van de Heer aan de persoon die de zegen ontvangt en maakt zijn of haar afstamming in het huis van Israël bekend. Misschien wordt het nog niet begrepen, maar het is een leidraad in je leven waar je door gemotiveerd kunt worden om je leven erop te richten. Bijvoorbeeld in Ina haar patriarchale zegen staat iets dat pas gedurende onze zending duidelijk is geworden en dat was best bijzonder daar zij die zegen al in 1973 heeft ontvangen.
In de avond van donderdag 16 juni 2011 stonden wij bij Airport Zanderije vol spanning te wachten op de komst van Patriarch Han Hogervorst van de Ring Den Haag Nederland. Voor veel leden van de kerk in Suriname was dit een vervulling van een lang verwachte wens.
Toen het goede nieuws bekend werd waren er zelfs mensen bij die spontaan een vreugdedansje maakten en blijk gaven van hun ontroering omdat zij hier zoveel jaren naar hebben uitgezien.
Op zondagavond heeft Han een haardvuuravond verzorgd wat hij zelf omschreef als: de broeders en zusters waren één en al aandacht. Het was duidelijk voelbaar dat men een groot verlangen had om meer over patriarchale zegens te horen, zodat zij zich goed konden voorbereiden op het ontvangen daarvan.
De periode die wij met Han hebben doorgebracht in ons Zendingsgebied hebben wij ervaren als één van de hoogtepunten gedurende onze zending. Wij hebben genoten van zijn aanwezigheid in ons huis en hebben daardoor een stukje mogen meemaken hoe de Heer werkt met de Patriarch en welke voorbereidingen en werkzaamheden eraan verbonden zijn. Het heeft ons respect voor deze prachtige roeping doen toenemen en wij zullen ons huis graag voor zijn terugkomst weer openstellen.
Voordat Han weer naar Nederland ging hebben wij hem enkele vragen gesteld en een kort verslag gemaakt voor de Liahona en dit verslag komt in de oktober Liahona te staan.
Hemelse Vader heeft vele wegen die ons dichter tot Hem brengen, het evangelie van Jezus Christus is ons zo dierbaar en alle kansen die we ontvangen om te groeien en vooruitgang te maken nemen wij in grote dankbaarheid aan. Een patriarchale zegen geeft ons gedurende ons leven de mogelijkheid onszelf te evalueren en bij te sturen.
Op woensdag 6 juli komt Jeffrey aan op Zanderije, hij lacht breed als hij ons ziet en wij lachen nog breder, het is zo leuk en zo fijn om hem hier te begroeten.
Zijn minizending van twee weken hier in Suriname vangt aan op donderdag 7 juli 2011 en begint met een zoneconferentie. Hij was onder de indruk van alles wat werd gepresenteerd en President Gamiette betrok hem volop in de discussies. Zo te zien voelde Jeffrey zich wel op zijn gemak tussen al deze fijne zendelingen. Op een gegeven moment moesten we naar de stad en gingen via het gebied waar Jeffrey werkt en we hoopten met de camera in de aanslag hen tegen te komen en zo een foto te maken. Dan zijn we al verder richting stad gereden en bergen de camera weer op en dan gebeurd het, daar komen ze met z’n drieën aangefietst, wij toeteren en zij lachend zwaaien, geen foto dus. In ons volgende blog gaan we meer over zijn zending vertellen.
Wij wensen allen heel veel vreugde en liefde toe, daar waar ziekte is heel veel sterkte wij denken aan jullie in onze gebeden.
Wij houden van jullie,
Liefs,
