Verslag 29 november 2010

Hier dan eindelijk ons 2^e verslag een week later dan beloofd maar we hebben het dan ook ongelofelijk druk.

Zondag 7 november namen wij afscheid van Elder Lubberink en dat bestond hierin dat Peter de hele middag tot half 8 s’avonds met hem rondreed langs de gebieden waar hij gediend heeft. Daar iedereen hem ontving met de nodige lekkere hapjes die zij hadden voorbereid werd het wel een dag van heeeeeel veel warme en heet gepeperde hapjes. Bij de laatste visite aan de mensen in Koewarasan waren verschillende leden van de kerk naar één bepaalde centrale plek gekomen. Een ieder had zijn eigen lekkernijen meegebracht en Peter maar lekker eten van al die heerlijke vleesgerechten.Terwijl hij sprak met een broer, van één van de leden, die vertelde dat hij jagen als sport had en o.a. op jacht ging naar  kaaimannen, eng verhaal hoor. Intussen at Peter van de lekkere vleesgerechten en bedankte de mensen uitbundig.  De zondag daarop hoorde hij van broeder Rommy dat hij kaaimanvlees had gegeten!!! (eerlijk gezegd was alles lekker dus ook die kaaiman)

Die avond waren alle zendelingen bij ons thuis om van een heerlijke maaltijd te genieten,(ook Peter en elder Lubberink die de buik natuurlijk al rond gegeten hadden) om op zendingswijze  afscheid van hem te nemen. Het was voor ons een leuke ervaring om mee te maken hoe wij, middels het zingen van lofzang “Zullen wij elkaar ontmoeten”, op originele wijze afscheid namen en dat was best ook emotioneel.

Na een paar uurtjes te hebben geslapen stonden wij om 2 uur in de nacht op om hem naar Zanderije te brengen, waar ook wij afscheid namen van een fijne en goede zendeling.

Enige tijd later moesten wij opnieuw naar de Airport (altijd weer in de nacht!!) om zendelingen weg te brengen die voor training naar Trinidad gingen. Onderweg is er elke keer politiecontrole voor rijbewijs en autogegevens en het controleren van wat er in de auto zit. Daar we dit keer 4 zendelingen op de achterbank moesten zetten zaten we met een angstig gevoel dat wij daar bij politiecontrole een paar zendelingen zouden moeten achterlaten om deze later op te halen. Om die reden spraken we af dat we die keer 15 minuten eerder zouden vertrekken dan normaal. We troffen wonder boven wonder dit keer geen politiecontrole en waren dus op tijd op de Airport, echter 1 van de zendelingen die overgeplaatst zou worden naar Tabaco had een overgewicht in zijn koffer aan boeken, zodat hij 100,00 US dollars moest bijbetalen, maar de dame waar we dat moesten afrekenen vond dat toch wel erg veel en had medelijden, ze sprak met mij waarom er zoveel overgewicht was en ik zei dat hij deze middag het bericht kreeg om zijn zending verder voort te zetten in een ander land. Ze zei: mevrouw, betaald u maar 50,00 US dollars en zo werd deze jonge zendeling gezegend.

Op de terugweg naar huis stond tot onze grote verbazing de politiecontrole opgesteld alsof ze nooit van hun plaats waren weggeweest, we wisten niet wat we zagen, maar konden er samen om glimlachen en konden de controle met een gerust hart ondergaan onderwijl de Heer dankend voor deze zegen.

Deze afgelopen weken hebben wij diverse keren samen met de zendelingen onderzoekers bezocht in de verschillende gebieden. O.a. Koewarasan, Wanika, Uitkijk, en Tammenga.

Ook hebben wij verschillende minder actieve gezinnen bezocht en met succes, een paar gezinnen komen weer terug naar de kerk en helpen nu mee om weer andere gezinnen te bezoeken die zij goed kennen en d.m.v. hun getuigenis hen weer kunnen terugbrengen tot de Heer. Dit vinden wij wel het mooiste werk wat wij kunnen doen om de unitleiders te ondersteunen. Dit zijn hele kostbare bezoeken in geestelijk opzicht.

Ina voor de kerk in Wanika

Toespraken, lessen geven en als het om de zondagschool gaat dan wordt dat steeds aan Ina gevraagd 1 minuut voor aanvang van de zondagschool, dus je les goed voorbereiden is hier een must als iedereen dan ook maar dezelfde les heeft gelezen want daar ontbreekt het nog weleens aan. In Uitkijk kreeg ik b.v. een boek over tempellessen in de hand gedrukt met de vraag: Zr. Jansen wilt u vandaag deze les behandelen? Natuurlijk!!! Hier komen de drie jaren Tempelervaring goed van pas en blijkt een goede voorbereiding te zijn geweest. Als we in deze units zijn hebben we ook de gelegenheid om met pas gedoopte leden te spreken. Het is druk bezig zijn, maar daar staat tegenover dat het zeer dankbaar werk is. Meestal gebeuren deze zaken op de zondag en de doordeweekse avonden en intussen gewoon verder werken met de zendelingen. Je kunt je energie hier volledig benutten.

Inmiddels hebben wij de dozen met diverse zaken van thuis ontvangen. Het is een hele belevenis om dat op te halen, vroeg in de ochtend in een lange rij gaan staan om een nummer te ontvangen dan weer in de andere rij wachten tot je nummer wordt afgeroepen, als ze jouw dozen tussen die enorme stapels tenminste hebben gevonden.

Intussen hebben wij al aardig het gebied leren kennen zodat we steeds minder de kaart nodig hebben naar belangrijke punten zoals de bank, postkantoor, ziekenhuis, apotheek, kerkgebouwen enz.

We willen zo graag met de mensen hier in hun eigen taal spreken en hebben Broeder Fer en Broeder Simons bereid gevonden om ons Sranang Tong te leren, verschillende zendelingen hebben zij al onderwezen.  We kijken daar naar uit en dinsdag is onze 1^e cursusavond.

Intussen hebben wij weer enkele doopdiensten achter de rug en het is iedere keer weer een feest.

Als er een interview door de Zendingspresident moet plaatsvinden wordt Peter gevraagd dit in zijn plaats te doen, dat geeft de kans die nieuwe leden beter te leren kennen.

Met één van de gezinnen die extra aandacht nodig hebben zullen wij a.s. maandag bijeenkomen voor een gezinsavond, zij en wij zien daar met grote vreugde naar uit. Wij zullen met elkaar spreken over eeuwige relaties.

Afgelopen vrijdag zijn we naar Nickerie gegaan dat is ongeveer 230 km. van Paramaribo. Eerst in de ochtend gezongen bij een onderzoekster voor haar verjaardag en wat zeep uit Frankrijk gebracht, ze was er zo blij mee. Toen op weg en het was een lange rit, maar tot onze grote verbazing waren de gaten en hobbels dichtgemaakt en geëgaliseerd zo goed en kwaad als het kon. Dat was een aangename verrassing, we hebben er ongeveer 3 uur over gedaan, wij vinden autorijden nooit zo erg als we maar samen zijn en dan vliegt de tijd.

Het is trouwens een prachtige route langs palmbossen, over rivieren en langs rijstvelden en bananenplantages.

We hebben door gesprekken met onderzoekers begrepen dat men daar op de velden hard moet werken, b.v. in december wordt de rijst gezaaid en werkt men 31 dagen door van s ’ochtends tot s ‘avonds laat zonder 1 enkele vrije dag. Dus in dit geval ook met kerst en deze onderzoeker vertelde de laatste 15 jaar geen kerst te hebben gevierd.

Dan zijn we dit weekend bij diverse leden, onderzoekers en minder actieven op bezoek geweest samen met het gemeentepresidium. Het waren hele positieve bezoeken, tot op de markt bij de visser en bij de zuster in haar kraampje, in de winkel bij de verkoopster, bij Brian Patterson die in een huis woont van planken golfplaten en karton. Het was juist deze jonge man die een diepe indruk bij ons achterliet, hij liet ons binnen en daarvoor dachten wij hoe zal het er hier uitzien, maar onze verbazing was groot toen wij binnentraden in deze nederige stulp waar alles op zijn plaats stond en de vloer schoon was, wij deden onze schoenen uit en wij kregen alle 4 de enige zitplaatsen aangeboden die het huisje rijk was. Toen wij hem vroegen of hij familie was van Zr. Patterson (die ook uit Nickerie komt) wist hij dat niet maar bracht onmiddellijk een envelop waarin hij alle belangrijke papieren had verzameld, doopcertificaat, geboorteakte, enz. Hij gaf ons een kopie mee van zijn geboorteakte en we zullen zr. Patterson daarover benaderen. Uiteraard met een foto.

Wat we daar o.a. leerden was dat we soms aan de buitenkant niet kunnen oordelen hoe het er aan de binnenkant uitziet, of het nu gaat om een huis of om een kind van God. Het is heel bijzonder om deze jongeman te ontmoeten, hij beloofde zondag naar de kerk te komen, en die belofte kwam hij na en hij wilde eigenlijk niet meer weg. Hij spreekt Engels, maar de taal van het hart en van het evangelie worden beter begrepen dan woorden kunnen zeggen. Hij voelde zich gelukkig en heeft beloofd ons te helpen wanneer wij in december terugkomen om een zendingsproject op zaterdag 15 januari 2011 voor te bereiden.

Want de kerk in Nickerie moet een plek worden waar alle mensen de mogelijkheid zullen hebben om te leren over de waarde van zielen en de kracht van eeuwige gezinnen die de hoeksteen van de samenleving zijn.

In dit zendingsproject hebben alle leden toegezegd hun steun te geven bij de verspreiding van flyers, posters en het uitnodigen en eventueel meenemen van familieleden en vrienden.

Nu zijn we weer thuis in Paramaribo en kijken vol dankbaarheid terug op weer een paar geweldige  zendingsweken die steeds drukker lijken te worden naarmate wij enthousiaster worden.

We zijn zo dankbaar voor deze tijd in ons leven, het leert ons steeds meer waarom de waarde van zielen groot is in Gods ogen.

Wi lobi you foeroe

Elder en Zuster Jansen

1e Verslag uit Suriname

Lieve familie en vrienden,

De afscheidsdienst op zondag 24 oktober 2010 is voor ons hartverwarmend geweest.

We hebben genoten van de Geest die jullie allen hebben meegebracht en die ons nog lang in herinnering zal blijven. Na afloop was het echt gezellig om met iedereen nog even na te praten en afscheid te nemen. We hebben het als heel bijzonder ervaren dat bijna iedereen bij onze aanstelling is gebleven en willen een speciale dank zeggen aan onze ringpresident voor zijn fijne zegen die wij meekregen naar onze zending.

Op maandag de 25^e oktober begon de dag met het zingen voor onze  bisschop (schoonzoon) die op de dag van ons vertrek jarig was. Daarna was het wat moeilijk afscheid te nemen van onze kinderen, kleinkinderen, zus, en enkele vrienden die naar Schiphol waren gekomen om ons uit te zwaaien. Daarbij zijn uiteraard toch wel wat tranen gevallen.

Eenmaal in het vliegtuig ging de reis best wel snel en op Zanderij in Suriname aangekomen stonden daar de zoneleiders Elders Roepers en Thompson ons op te wachten, het was een bijzonder weerzien met Elder Roepers die wij van zo nabij kennen. Zij waren enorm verheugd dat er eindelijk weer een senior koppel was in Suriname, want hun taken waren enorm verzwaard en wij blij dat wij hen nu kunnen ondersteunen terwijl zij ons bekend kunnen maken met onze taken en dat is veel omvattend waardoor wij begrijpen dat zij smachtend naar ons uitkeken. Wij proberen dat goed te maken door extra goed voor ze te zorgen.

Zij brachten ons naar ons huis aan de Ramchandraweg 17 wat wij al kenden van een eerder bezoek van een tweeweekse zending welke wij met de familie Uyleman hadden doorgebracht. Het was zo fijn om weer in een vertrouwde omgeving te komen. De Elders hebben ons de eerste dagen goed opgevangen en voor ons gezorgd m.b.t. het regelen van ons vervoer.

Op onze 1^e dag dinsdagochtend 9 uur hadden wij een Districtvergadering in Koewarasan, daarna een afspraak met zuster Nafalschka die zaterdag 30 oktober is gedoopt. Op diezelfde dag heeft de kerk een auto gehuurd zodat wij onszelf konden verplaatsen. De kerk is inmiddels bezig voor de aanschaf van een andere auto daar de oude auto het heeft begeven.

Verder hebben wij getracht ons huis op orde te krijgen daar er gedurende 2,5 maand geen vaste bewoners in zijn geweest. Een schoonmaak beurt was hard nodig. (We blijven natuurlijk Hollanders!!!).

Op donderdag hadden wij onze 1^e ziekenhuisbezoek met Elder Hernandez wiens zwakke onderrug behoorlijk te lijden had van het fietsen over de wegen met hun vele kuilen. s ’Nachts hebben wij hem naar Airport Zanderije gebracht voor verdere verzorging te Trinidad door een Neuroloog.

Vervolgens hebben wij deze week verschillende leden bezocht, Peter werd door President Gamiette, onze zendingspresident, verzocht enkele interviews te doen alvorens de doop kon plaatsvinden, dit waren bijzondere gesprekken waardoor hij de leden en hun achtergrond beter kon leren kennen.

Ook zijn we deze week samen met de zendelingen naar enkele nieuwe onderzoekers en minder actieven geweest, wat voor ons zeer opbouwend werkte.

De woonomgeving, de hartelijkheid en de nederigheid van deze mensen gaven ons opnieuw het gevoel, dat wij 2 jaar geleden in onze tweeweekse zending mochten ervaren, dat de Geest heel sterk met deze mensen werkt. Het zijn hele bijzondere mensen die de zendelingen ontvangen.

Vrijdagochtend hadden wij een ontmoeting met President en Zuster Ricks + het CES couple Elder en Zuster Harrison, en de financieel secretaris van het Zendingspresidium. Dit was een fijne en opbouwende vergadering waarin wij ook onze ideeën kwijt konden m.b.t. de Jong Volwassenen, en andere zaken. Het was heel verhelderend, en Pres. Ricks heeft diezelfde middag de Zendingspresident op de hoogte gebracht en via hem ons liet weten deze ideeën volledig te ondersteunen. Tevens liet hij ons gelijk weten dat Peter in het vervolg bij de Districtsvergaderingen aanwezig zal zijn.

Zaterdagmiddag was de top-dag m.b.t. het aantal dopelingen hier in Suriname op één dag, het waren er namelijk 14 !!!!

Dit 1^e weekend hebben we ook al de leiders in Suriname in actie kunnen zien gedurende de Districtsconferentie, wat een bewogen Broeders en Zusters, hun liefde voor het evangelie bepaalde de sfeer tijdens de conferentie. Deze werd gepresideerd door Pres. Ricks vanuit het zendingspresidium West Indies Mission. Het was wel, ondanks de vele ventilatoren, een ontzettend warme avond, aan die temperatuur moeten wij nog wel even wennen als je b.v. een stropdas om hebt.

Zondagochtend wederom een geweldige conferentie, de stoelen moesten overal vandaan gehaald worden, en tot elke hoek was de zaal gevuld, zelfs buiten werd de conferentie door een flink aantal leden gevolgd.

Leden uit Nickerie hebben 240 km. afgelegd om de conferentie bij te wonen. Het was voor ons heel bijzonder om het gezin Emanuelson te ontmoeten bij wiens doop wij in 2008 aanwezig waren onder leiding van Elder Beute die daar toen gemeente president was. Zij herkenden ons gelijk en wij waren allemaal blij verrast elkaar daar te ontmoeten. Wij gaan zeker naar Nickerie om de gemeente daar een extra ondersteuning te geven daar deze gemeente erg geïsoleerd ligt en geen  zendelingen  heeft.

Maandagochtend gingen wij om 8 uur in de ochtend naar de Vreemdelingenpolitie met broeder Mertopawyro onze steun en toeverlaat m.b.t. het regelen van de visa voor de zendelingen in Suriname, het is ongelofelijk wat je daar nog moet regelen en weer moet indienen als een soort herhaling van alles wat je reeds hebt afgegeven bij het consulaat Suriname in eigen land !!!

Daarna enkele zendelingen weggebracht en boodschappen gedaan om de maaltijd te bereiden voor de 8 zendelingen die deze maandagmiddag bij ons kwamen eten.

Iedere maandag willen wij 8  zendelingen ontvangen waardoor wij hopen hen beter te leren kennen, het zijn stuk voor stuk geweldige jongens, het was een fijne tijd hen bij ons te hebben.

s’ Avonds hebben wij de pas gedoopte familie Kasmani bezocht, een gezin van 6 personen, die hun doop wilden vieren samen met familie en vrienden van hen en de zendelingen en enkele leden. Het bijzondere was dat op deze avond er 4 afspraken door de zendelingen konden worden gemaakt w.o. de werkgeefster van zuster Kasmani.  Zo werkt het met verwijzingen in het zendingswerk als leden familie en vrienden bij hen thuis uitnodigen.

De oudste dochter van de fam. Kasmani (woonachtig in Utrecht) heeft enkele jaren geleden MS gekregen en is thans aan één oog blind, voor haar hebben wij de tempel gebeld om haar naam op de tempelrol te leggen zodat er voor haar gebeden kan worden, wij zullen trachten de zendelingen met haar in contact te brengen

De zoneleiders hebben geen eigen computer en komen dan ook wat vaker langs om via onze computer met Trinidad te communiceren i.p.v. het internetcafé. Dat vinden wij niet erg want wij kunnen best hun hulp gebruiken voor onze eigen werkzaamheden en leren op deze manier veel zaken goed uit te voeren.

Dinsdagochtend 9 uur  Districtsvergadering in het gebied Tammenga, het was een hele leerzame ochtend en zeer opbouwend, wij trachten dezelfde training te doen als de zendelingen uit Predik Mijn Evangelie, bijv. Dat wij niet moeten vergeten: Mijn doel is anderen uit te nodigen tot Jezus Christus te komen ……. zie blz. 12.

Wij zijn zeer dankbaar dat wij hier in Suriname mogen zijn, hier hebben wij werkelijk 40 jaar naar uitgezien, en het overtreft al onze verwachtingen.

Woensdag een dag met diverse Elders in de stromende regen, werkelijk stromend, enkele onderzoekers bezocht en een minder actief gezin.

Bij één gezin troffen wij een moeder van 3 kindertjes waarvan een jongetje van 4 jaar leukemie heeft en wekelijks chemotherapie ontvangt. Ondanks het verdriet van de moeder en de moeilijke omstandigheden qua woonruimte  ontvangt zij vol dankbaarheid de zendelingen in haar primitieve huisje, wij waren erg onder de indruk van wat wij meemaakten.

Ook hebben wij die avond een nieuw gezin bezocht een Chinees echtpaar die ons allerhartelijkst ontving en ons beloofde de Heer in gebed te vragen of het Boek van Mormon waar is en Zijn kerk is hersteld door de profeet Joseph Smith. Wij mogen terugkomen.

Wij hebben intussen uitgevonden waar we de elektra en telefoonrekeningen (één van onze verantwoordelijkheden) voor de diverse zendelingen appartementen moeten betalen, het was wel even zoeken en je verwacht ook niet dat je de elektra in een supermarkt moet gaan betalen. Door al dat heen en weer rijden van de afgelopen 10 dagen hebben we inmiddels een aardig inzicht gekregen hoe wij ons in Paramaribo  en omgeving moeten verplaatsen. Thans proberen wij de binnenwegen te vinden waardoor wij minder kilometers rijden en in minder files hoeven te staan, dat scheelt een stuk in de kosten en in de kostbare tijd.

Wat de kosten betreft hebben wij ontdekt dat wij de eerste week, waarin wij de meeste kosten hadden, ons behoorlijk benadeelt voelden toen wij ontdekten, daar wij pas een week later ons internet konden gebruiken, dat de koersen en kosten tussen banken, pinautomaten en pinnen in supermarkten circa 25% verschilden met het opnemen met de plaatselijke wisselkantoortjes. Voorbeeld: als wij 1000 SRD opnamen uit een pinautomaat kostte ons dat € 270,00, dezelfde opname bij een plaatselijk wisselkantoortje kostte het ons € 216,00 afijn dat hebben wij weer geleerd en er liggen gelukkig nog bijna 18 maanden voor ons.

Iedere dag doen wij zendingswerk met de zendelingen wat ons enorm opbouwt,

Vrijdag langs verschillende elders geweest en succesverhalen opgehaald die naar de zendingspresident zijn gestuurd. De Elders Roepers en Thompson hebben hier alles op de computer gezet en doorgezonden met de diverse foto’s van de doopdienst afgelopen zaterdag.

Zaterdag weer met de zendelingen naar onderzoekers geweest. Het was een heel opbouwend bezoek waarbij wij bemerkten dat de zuster heel erg naar Ina trekt, foto’s van haar kinderen liet zien en sprak over haar relatie daarmee. Zij doet haar best en doet alles wat haar gevraagd wordt en heeft een sterk verlangen gedoopt te worden.

Zondagavond  zullen wij alle zendelingen hier in huis hebben om met elkaar te eten en afscheid te nemen van onze op dit moment één na laatste Hollandse zendeling Elder Lubberink die wij in de nacht van zondag op maandag om 03.00 uur op airport Zanderije zullen uitzwaaien.

Tot over 2 weken.

Met veel liefs van Elder en Zuster Jansen.