Kerstgroet uit Suriname

Een Kind is ons geboren, vele profeten hebben van Hem getuigd dat Hij zou komen. Het is kerst en ook wij gedenken de geboorte van onze Heiland, die in de wereld kwam om ons te verlossen zodat wij de mogelijkheid hebben om eens bij onze Hemelse Vader terug te keren. Wij zijn Hem daar heel dankbaar voor. Hij is voor ons het voorbeeld van grote liefde en barmhartigheid en wij houden van Hem, van Hem willen wij getuigen dat Hij de Zoon van een Levende God is onze Vader in de Hemel.

Lieve familie, vrienden, broeders en zusters, wij wensen jullie allemaal gezegende kerstdagen toe en dat we voor 2011 gezondheid mogen ontvangen. Wij denken  speciaal aan hen die ziek zijn en bidden de Heer dat zij en hun families kracht mogen ontvangen in dit moment van hun leven.

Dat we veel van elkaar mogen houden en elkaar opbeuren als we hulp nodig hebben en dat we meer aan elkaar mogen denken.

Luister naar de Geest zei president Thomas S. Monson onze hedendaagse profeet.

Hij vertelde zijn ervaring welke wij graag met jullie willen delen.

Eens reed ik na een activiteit te hebben bijgewoond zo rond het kerstfeest door een straat waar ik zelden kom naar huis. Terwijl ik in oostelijke richting over de Californië Avenue reed, bedacht ik mij, dat in een van deze huizen een gezin moest wonen dat jaren terug lid was geweest van de wijk waarin ik op dat moment bisschop was. “Hoe zal het zijn met zuster Thomas?” vroeg ik mij af. Ik passeerde hun huis, ik moest mij haasten voor mijn volgende afspraak. Maar dan scheen de Geest mij in te fluisteren: “Waarom ga je niet terug, broeder Monson, en zie hoe zuster Thomas het maakt?” Ik keerde de auto, zocht het huis, reed de oprit op en klopte op de deur. Geen antwoord. Ik klopte nogmaals. Ik liep terug naar de auto en stond juist op het punt om terug de weg op te draaien toen er iemand in de deuropening verscheen. Teruglopend naar de voordeur zag ik een lieflijke vrouw met zilvergrijs haar, die ik vele jaren geleden had gediend in de Onderlinge Ontwikkelingsvereniging, zuster Zella Thomas. Ik strekte mijn hand uit om haar te begroeten en zei: “Zuster Thomas, het is fijn u te zien. Hoe gaat het met u?” Haar hand scheen de mijne te zoeken. Zij zei: “Ik ken die stem, maar ik kan u niet zien. Ik ben blind.” Dan pas begon ik dankbaarheid te voelen voor het feit dat de Heer mij hierheen had geleid om een kerstgroet te brengen naar een lieve vriendin van zoveel jaren terug en haar gezin. In het daarop volgende gesprek met haar en haar gezin werd mij duidelijk, dat zij juist op deze dag het overlijden herdachten van haar oudste dochter. Juist dan had zij behoefte aan de troost van een drager van Gods priesterschap. Wat was ik dankbaar dat ik in de gelegenheid was om gehoor te kunnen geven aan de influistering van onze Hemelse Vader.

We hebben vanochtend een dienstbetoon activiteit en vandaag ook een doopdienst, maar we beloven dat we vandaag met ons verslag komen, het is zo bijzonder om jullie daarover te mogen vertellen.

Maar we willen jullie laten weten dat we aan jullie denken en in onze gedachten en gebeden zijn.

Heel veel liefs,

Elder en Zuster Jansen

Heel veel liefs van ons beiden